Veertien jaar was Ina Nieboer, toen ze op de radio ‘I do rock ‘n roll’ hoorde. Meteen verkocht door deze - wat ze dacht Amerikaanse - band, kocht ze de Hitkrant. Het was haar eerste kennismaking met de Golden Earring. Nu, meer dan twintig jaar later, is de Hoogeveense voorzitter van de enige, officiële Golden Earring-fanclub. Het eigen blad van de Golden Earring Fanclub.

Het 40-jarig bestaan van de band betekent niet automatisch een feestje voor de fanclub. Die werd, na een mislukte poging in 1961 van de eerste Earring-manager, de huidige mega-impresario Jaques Senf, pas vele jaren later dan de band opgericht. Hoewel fanclubs al snel een beeld oproepen van hysterische pubermeisjes, die hun eerste verliefdheid projecteren op een onbereikbare held, is Ina (36, medisch secretaresse in het dagelijks leven) de nuchterheid zelve. Ze had in het verleden best favorieten. Eerst Rinus, later Barry. Maar die fascinatie is altijd puur muzikaal geweest. Dat geldt niet voor alle 1500 fanclubleden - die overigens van alle leeftijden zijn. Bij sommigen gaat de adoratie veel verder. "Er zijn leden die hun baby meteen als lid aanmelden", lacht Ina.

Toegegeven: de zolder van haar huis in Hoogeveen staat helemaal in het teken van de band. En het kantoor natuurlijk, maar dat is het domein van waaruit de hele wereld op de hoogte wordt gehouden van de laatste nieuwtjes over de Earring. Het epicentrum van de fanclubdag ook, die echter slechts sporadisch wordt georganiseerd. "We willen dat het een bijzondere gebeurtenis blijft", verklaart Nieboer. "De laatste dag was in 1996. Toen heeft de band opgetreden, met de crew in het voorprogramma. Als fanclub krijgen we alle medewerking van de bandleden".

Toch is de relatie van Ina met de Golden Earring na al die jaren nog altijd zakelijk. "Ik spreek de bandleden wel eens na een optreden, maar meer niet". Frustrerend is dat, ondanks al haar inspanningen, allerminst. Vaak vindt ze het leuker om na de show af te spreken met andere fans, van wie veel in de loop der jaren vrienden zijn geworden.

In januari 2000 nam Ina het bestuur van de fanclub over. Ze was toen al tien jaar medewerker, onder andere als fotograaf voor het fanclubblad, dat vier keer per jaar verschijnt. Daarin staan de laatste nieuwtjes van de band, toerschema’s en verhalen van fans. Ina vertaalt het blad ieder kwartaal trouw in het Engels, voor de zestig fans in het buitenland (met name Amerika, Canada en Duitsland). Een belangrijke taak, vindt ze. "Het blad is het enige dat ze hebben. Zij kunnen niet zo makkelijk naar een optreden als wij".

Aan het jubileum van de Golden Earring doet de fanclub niets bijzonders, op een verhaal in het clubblad na. Het fanclubbestuur kost al genoeg tijd op zich. "In plaats van twee keer per maand kan ik sinds ik het bestuur doe nog maar eens in de twee maanden naar een concert", aldus Ina. "Nee, dat verveelt nooit. Ik heb in het verleden wel eens gedacht: zal ik het dan nooit beu worden? Maar ik draai de cd’s nog bijna elke dag".

"Ik vrees dat dat nooit meer overgaat".